Mensen helpen, makes my day
Goed doen, doet goed
L. is dertien, maar je zou denken dat ze al zestien is. Vroeger was ze een onzeker meisje dat net zoals zovelen er gewoon bij wou horen, tot Ocean’s Eyes van Billie Eilish daar verandering in bracht. ”Billie heeft me doen inzien dat ik gewoon mijn eigen ding moet doen en me niets hoef aan te trekken van wat anderen over me zeggen.” Haar eigen ding doen? Dat is voor L. mensen helpen. “In mijn kring zitten er heel wat mensen met een beperking. Mijn ouders, familieleden … zelfs mijn beste vriend is doof. Maar dat hield me niet tegen om gebarentaal te leren.” Iemand helpen kan L. haar dag helemaal goed maken. “Je krijgt er zoveel dankbaarheid voor terug, da’s echt machtig” zegt ze glunderend in haar Brugs accent. Haar droom? “‘Later wil ik gewoon kunnen zorgen voor mensen met een beperking.”
De ervaring van crewlid Margot
Wàt een rollercoaster, man!
“Wat een spannend project om in gesmeten te worden,” zegt Margot. Jongeren die in een jeugdvoorziening wonen… daar had ze totnogtoe geen ervaring mee. Of ze wist wat haar te wachten stond? “Geen idee, maar ik had er wel van meet af aan gigantisch veel zin in.” Of ze dan misschien vooroordelen had? polste Jana - begeleidster in Binnenstad Brugge voorzichtig. Een terechte vraag, zo bleek. Maar ‘mensen zouden geen vooroordelen mogen hebben over iets wat ze niet kennen’. Dat was de levensles die Margot ter plekke letterlijk kreeg van een dertienjarig meisje dat ook al een aantal jaar in Binnenstad woont. Eén ding is zeker. In de korte tijd dat Studio JIJWEET een invasie in Brugge deed, werd het duidelijk dat de jongeren een rijkdom aan wijsheid bevatten. “En laat dit nog maar het topje van de ijsberg zijn,” zegt Margot.
Muziek helpt me door deze coronatijd
It’s all about that bass
“Twee weken geleden ben ik basgitaar beginnen spelen,” zegt M. bedeesd. Ondertussen schudt hij intro’s van Nirvana, Queen en Deep Purple feilloos uit de losse pols. Niet meteen bands die vandaag de hitlijsten domineren. “Mijn nonkel is mijn grote muzikale inspirator,” verklaart M. Om op zo’n korte tijd een instrument te beheersen, moet je toch op zijn minst aanleg én passie combineren? “Ik heb de muziek gewoon nodig. Ik ben heel blij dat ik die uitlaatklep heb. Ik zou niet weten wat anders gedaan, in corona-tijden.” M. trekt zich vaak op zijn kamer om intensief te oefenen. “Je mag dat passie vinden, er is ook voor de rest geen hol te doen.” True that.
In de eerste Studio JIJWEET Liveshow zie je M. schitteren naast Moment Millionaire, waar hij de baspartij voor zijn rekening neemt. Nathan Naenen was zwaar onder de indruk. “Bedankt Moment Millionaire, ik denk dat ge naar huis moogt gaan,” grapte hij. Houd die M maar in de gaten. Dra staat ie op een festivalweide. “ Jaja,” zucht M. “Als die f*ckin corona ooit overwaait”. We headbangen overtuigd van ja om dat te beamen.
Dikke Vrienden
Onafscheidelijk vanaf dag één
Zij 8, hij al 9 jaar. Zolang verblijven M. en T. in vzw Binnenstad te Brugge. Hier samenwonen en 8 jaar samen in dezelfde leefgroep zitten, maakte hen tot vrienden. Niet zomaar vrienden. “Echt beste, beste vrienden”, zegt T. “Ze voelt als mijn familie. Een beetje m’n zus”. Als ze elkaar tegenkomen in de gang, doen ze hun handshake. Welke? Zijn ze gehaast, dan volstaat de korte versie. Is er meer tijd, dan mag het wat uitgebreider. Loopt het mis? Dan schateren ze het gewoon uit.
Al die jaren samenleven heeft hun band ijzersterk gemaakt. “Zonder haar ben ik waardeloos”, zegt T. zelfs. Ze vertellen elkaar alles, of toch, bijna alles. T. vertrouwt alles toe aan M., zij vertrouwt alles toe aan T. Behalve één geheim, dan. Maar dat kan hun vriendschap wel aan.
Ik ben hier mezelf mogen worden
Zelfontplooiing en zelfwaardering
Glimlachen. Kan ze. A. Terugkijkend op de twee jaar die ze nu in vzw Binnenstad woont, is ze vooral tot rust gekomen en straalt er een enorme dankbaarheid uit naar de jeugdvoorziening en haar begeleiders. “Ik heb het héél moeilijk gehad. Mijn thuissituatie was complex, mijn papa overleed en ik kropte alles op.”
Als ze pasta maakt voor haar leefgroep, leeft haar papa terug een beetje. “Het is zijn recept, dat ik met mijn vrienden hier deel he,” zegt A. Ze doet het graag, iets teruggeven aan iedereen in de voorziening. “Ik heb geworsteld, ik heb gezocht. De begeleiders hebben me een stem gegeven. Maar bovenal hebben ze me in mijn zoektocht naar mezelf de ruimte gegeven. En dat zonder me los te laten. Big Shout out naar mijn begeleiders. En naar alle begeleiders tout court.”
Studio JIJWEET in De Standaard
Geschreven is geschreven
Het zonlicht dat doorschemert in de kapel van vzw Binnenstad, een organisatie voor jeugdhulp in Brugge, richt de spotlights op Joni (18) en Fee* (16). Spotlights waar de twee graag in gaan staan. Tijdens de proefopname – vanaf vandaag is het voor echt – vertelden ze aan de radiopresentator honderduit over hun passies. Voor Joni blijkt dat skaten te zijn. Voor Fee toch vooral haar lief met wie ze nu vier maanden samen is. ‘Ik heb hem nog niet verteld dat ik in een jeugdvoorziening woon’, zegt Fee ons na de testopname. ‘Ik wil gewoon zijn zoals alle andere jongeren.’
Laat dat net zijn wat Studio jij weet wil tonen. Vanaf vandaag gaat de onlineradioshow vijf woensdagen na elkaar langs bij vijf jeugdvoorzieningen in heel Vlaanderen. Eerste stop: jeugdvoorziening Binnenstad in Brugge. ‘Met de radioreeks willen we een inkijk geven in het leven van de jongeren uit de jeugdhulp’, zegt Niels Heselmans, woordvoerder van Jeugdhulp-Opgroeien. ‘Het zal gaan over hoe een dag in de leefgroep eruitziet, maar ook over alledaagse dingen, zoals skaten en liefjes dus.’
Vrij in en uit
Binnenstad is een open jeugdvoorziening. De jongeren mogen er, met goede afspraken, vrij binnen- en buitenwandelen. ‘Mensen hebben nog te vaak vooroordelen en denken dat al onze jongeren iets mispeuterd hebben’, zegt begeleider Sofie Schoonbaert. ‘De jongeren komen hier terecht vanwege een moeilijke thuissituatie. Ofwel spreken we over vrijwillige hulpverlening, ofwel worden ze naar hier doorverwezen door de jeugdrechter.’
‘Om de zoveel tijd krijg je nieuwe begeleiders. Dat is altijd aanpassen. Het is alsof je om de zoveel maanden een nieuwe mama krijgt’Joni
Volgens Schoonbaert bestaan er nog veel misvattingen over de jeugdhulp. ‘Dat komt doordat de jongeren grotendeels worden afgeschermd van de buitenwereld. Het is goed dat jongeren in een kwetsbare situatie bescherming genieten, maar als je een hoge muur optrekt, ontstaan er al snel indianenverhalen. We willen graag open zijn, maar de privacyregels laten dit niet altijd toe. Met de radio-uitzending laten we de buitenwereld voor een keer wel over het muurtje kijken.’
‘Die stempel van “instelling” voel je nog heel hard’, zegt Joni, die om privacyredenen liever niet met zijn familienaam in de krant komt. ‘Ik was niet de braafste leerling op school. Als ik het dan al eens uithang, verwijst een leerkracht soms naar het feit dat ik in een jeugdvoorziening zit. Hij wijt mijn houding dan puur aan mijn leefsituatie. Het geeft me het gevoel dat ik iets fouts heb gedaan, terwijl ik er toch niet aan kan doen dat ik uit een kwetsbaar gezin kom?’
Sinds de kleuterklas
Sinds twee weken staat Joni op eigen benen. Via het traject ‘begeleid zelfstandig wonen’ huurt hij een studio in de buurt. ‘Ik woon al sinds de kleuterklas in een jeugdvoorziening. Ik ben blij dat ik eindelijk het heft in eigen handen kan nemen. Mijn bed in Binnenstad blijft nog even beschikbaar. Mocht het alleen wonen toch niet lukken, dan heb ik nog altijd een vangnet in de voorziening. Dan kan ik hier nog eens een nachtje doorbrengen. Toch wil ik nu volop leven, en niet langer geleefd worden. Hoe hard de begeleiders ook hun best doen, het is moeilijk om in een leefgroep een huiselijke sfeer te creëren. Om de zoveel tijd krijg je nieuwe begeleiders. Dat is altijd aanpassen. Het is alsof je om de zoveel maanden een nieuwe mama krijgt.’
Fee zit er wat zwijgzaam bij. ‘Ik vind het hier wel oké’, zegt ze met weinig woorden. ‘Ik doe niet moeilijk over de regels die we moeten volgen. De was doen, koken, eerst een boterham met beleg en dan pas een boterham met choco … ik vind dat allemaal niet erg om te doen.’ Ze verblijft sinds haar elfde in de jeugdvoorziening. ‘Naarmate ik ouder word, krijg ik meer vrijheid om mijn uren zelf in te vullen. Ik mag al eens vaker op mijn kamer zitten. Ik ben graag alleen.’
Het leven in de leefgroep gaat haar wel af. ‘Met de groep gaan we eens op kamp, volgen we een workshop Afrikaanse kunst maken of doen we activiteiten zoals paintball. Dat zou ik met mijn familie waarschijnlijk nooit doen. Ik klaag dus niet. Tijdens de eerste lockdown was het wel even moeilijk. De open voorziening werd toen gesloten. Niemand mocht binnen of buiten. De leefgroepen mogen ook nog altijd niet gemengd worden. Ik hoop dat de coronacrisis snel voorbij is, zodat we weer normaal kunnen leven.’
‘Vaak gevloekt’
Beide jongeren hebben zo hun eigen invulling van wat ‘normaal’ is. ‘Mijn klasgenoten weten wel dat ik in een jeugdvoorziening woon, maar ik praat er nooit over’, zegt Fee. ‘Als ik het onderwerp zo veel mogelijk uit de weg ga, zullen ze zien dat ik gewoon een “normale” tiener ben, net zoals alle andere leeftijdsgenoten.’
Joni ziet dat anders. ‘Ik hoef er niet constant over te praten. Mijn leven is meer dan Binnenstad, al ben ik hier van jongs af aan en heeft het mijn leven tot nog toe grotendeels bepaald. Maar ik wil het ook niet langer verbergen. Ik hoef me niet te schamen. Ik heb vaak gevloekt binnen deze muren en ben blij dat ik nu stilaan mijn vleugels kan uitslaan. Toch vind ik het fijn dat de deur nog altijd openstaat, al is het maar op een kiertje. Uiteindelijk ben ik de persoon geworden die ik vandaag ben – niet ondanks, maar dankzij – het leven in de jeugdvoorziening.’
Moment Millionaire is het Studio JIJWEET - huisorkest
Let’s dance
Arne Vanhaecke. Dat staat er op zijn paspoort. Maar de man is meer dan dat! Moment Millionaire - zijn artiestennaam zegt het zelf - is een echte ‘momentenplukker’. Hij haalt het beste uit elk moment op iedere plek en ook uit jou. Hij vertaalt je gevoel in noten, je gedachten in woorden en je harteklop in beats.
Nathan Naenen is je Talkshowhost
Ik wil dat élke jongere gehoord wordt
Nathan is net klaar met de opnames voor zijn eerste kortfilm als regisseur. De film heet ‘Wild Vlees’ en gaat over opgroeien en groepsdruk. Nathan is razend enthousiast voor Studio JIJWEET: “Ge kunt niet geloven hoeveel goesting ik in Studio JIJWEET heb! Elk van ons heeft een verhaal en ik wil jongeren hélpen om hun verhaal te vertellen. “
Nathan studeerde aan de Kunsthumaniora Heilig Graf te Turnhout, studierichting Woordkunst-Drama. In 2015 had hij hoofdrollen in de VTM-televisieseries Kattenoog als Boris en in Altijd Prijs als Jasper Desmet. In 2011 had hij een eerste kleine rol in ‘Noordzee, Texas’ als jonge Gino. Eerder had hij ook gastrollen in Code 37 als Pieter Verhaelen, in Ontspoord als Jens en in Familie als Kobe Vermiert. Hij speelt ook een rol in wtFOCK als Senne De Smet.
De crew van studio Jijweet
Zootje ongeregeld
De Studio JIJWEET LIVE crew is een zootje ongeregeld met skills. De ploeg is samengesteld uit gepassioneerde mensdieren met journalistieke, grafische en audiovisuele achtergronden. Elk van hen heeft ook een directe link met jongerenwerking, educatie, kinder - en mensenrechten, sociaal werk en sociale pedagogiek.
Niet dat je dat in alles aan hen hoeft te merken. Ze drinken vooral graag koffie, gemberthee en bruisend water. Ze wandelen graag maar niet altijd. Ze dragen kleren (gelukkig!) zoals iedereen. Ze zijn zo ongewoon gewoon en dat is best handig: de crew komt om te luisteren en wil je helpen jouw verhaal te vertellen.
P.S.: Vooraleer ze naar de jeugdvoorzieningen kwamen, hebben ze goed en grondig geluisterd naar jongeren, hun begeleiders en mensen van het Agentschap Opgroeien. Ze willen van Studio JIJWEET een echt feest maken.
Ik wil een tijger zijn
Miauwkes
K. is dol op tijgers. “Vroeger hield ik van katten. Maar die tijd is voorbij. Ik ben nu van de tijgers.” K. knikt overtuigd en zijn felblauwe kijkers laten er geen twijfel over bestaan. Hier zit een aaibaar roofdier van 10 jaar oud.
“Later wil ik een Lamborghini. En een Porsche. Voor in de tuin bij mijn villa. Maar eigenlijk wil ik zelf een tijger zijn. Een Bengaalse.” Over de vraag waarom hoeft K. niet lang na te denken. “Tijgers zijn slim, lening, sterk, snel en mooi. Voilà.” Of er al een beetje tijger in hem zit dan? Uit zijn hele wezen klinkt een diepe grol. Reken maar van yes.